odanın kapısı sessizce açıldı..içeriye bir afet-i devran girdi ki, benim babayiğit hasta halimizi umursamadan yerini yadırgayıp şöyle bir kafasını kaldırdı.Kadın,30-35 yaşlarında sarı saçlı,yeşil gözlü, memeleri üzerindeki daracık bodysini delip geçecekmiş gibi duran balık etli mükemmel bir varlıktı.Bana??geçmiş olsun Ferdi bey,kendinizi nasıl hissediyorsunuz??derken bir yandan acıklı acıklı gözlerimin içine bakıyor bir yandan üzerimdeki nevresimi düzeltmeye çalışıyordu.Belliki cebimdeki kimliğimi buldular diye düşündüm.Fakat bu güzel kadının hemşire olmadığı kılığından kıyafetinden her şeyinden belliydi..Ben yinede ihtiyatlı davranarak doktor musunuz acaba diye sorunca,yüzünde şeker çalan küçük çocukların takındığı masum bir ifadeyle hayır diye cevap verdi ve açıklama yapmaya devam etti..bir yere acil yetişmesi gerektiği için arabasıyla biraz hızlı gittiğini,aniden karşısına ben çıkınca fren yaptığını ama bana vurmaktan kurtulamadığını,hastane masraflarını peşin ödediğini hiçbir yerimde kırık çıkık olmadığını ertesi gün taburcu olabileceğimi uzun uzun anlattı..demekki kaldırımda yatarken beyaz ayakkabısını gördüğüm
